Als een van je ouders dement wordt, dan zorg je daarvoor. Want zij hebben ook altijd voor jou gezorgd. Als je partner ziek wordt, hersenletsel oploopt of een ongeluk krijgt, dan zorg je daarvoor. Want ‘in goede en kwade dagen, ziekte en gezondheid, tot de dood ons scheidt’. Toch?
Logisch. Daar denk je verder niet over na. Je doet het gewoon. Maar je leven is dan niet meer gewoon, want er komt ineens van alles bij.
Dus wie zorgt er eigenlijk voor jou?
Daarom neem jij een deel van de zorg voor je naasten op je. Het kan even niet anders, maar het gaat wel. Je redt het nog wel. Net.
Administratie regelen, zorgplan maken, midden op de dag naar een afspraak met een arts brengen, boodschappen doen, financiën organiseren, strijken, luisteren, communiceren met andere familieleden. Je doet het allemaal.
Heet dat mantelzorg? Ja oké, officieel wel. Maar het is ook gewoon familie hè? Is toch normaal dat je daarvoor zorgt? Ja, het is soms zwaar. Maar ik vind het ook geen fijn idee als iemand anders het overneemt. Alsof ik het niet kan. Nee, dat vind ik ingewikkeld, ik doe het liever zelf. Voelt toch beter.
Dat mag. Heel knap zelfs. En liefdevol.
Want je krijgt er geen handleiding bij die je helpt om met dingen om te gaan waar je niet op bent voorbereid:
Je werk en gewone leven gaan ook door, maar er zitten niet op magische wijze meer uren in een dag (heel flauw dat níemand een ‘stop de tijd’ knop erbij levert)
Zullen we daar eens bij stilstaan?
Misschien denk je: ik moet niet zeuren, ik ben tenminste gezond.
Of: ik doe al zoveel, moet ik dan óók nog iets doen om mezelf overeind te houden? Of je wil wel iets doen, maar hebt gewoon echt geen tijd om aan jezelf te denken. Naast werk, kinderen, je relatie, een huishouden én de mantelzorg, blijft er nauwelijks een minuut over om te plassen.
Maar hoe lang hou je dat vol? Want de kans is groot dat die zorg nog wel even gaat duren. Het is bijvoorbeeld niet eenvoudig om een plekje te krijgen in een verzorgingstehuis.
En wat gebeurt er als je instort? Wat als jij thuis komt te zitten? Wie zorgt er dan voor je naaste? Zorgen voor jezelf, doe je ook voor die ander. Zodat je er kunt blijven zijn.
Hi, ik ben Tanja! Als gecertificeerd coach help ik mensen die worstelen met ziekte óf die anderen met een ziekte bijstaan. Mantelzorgers zoals jij dus (zelfs als je het woord mantelzorg wat groot vindt).
Waar ik precies bij help? Dat hangt van jouw situatie en vraag af. Maar als ik alle verhalen die ik in mijn praktijk heb gehoord moet samenvatten, dan gaat het in de kern altijd om regie over je leven houden.
Ook als dat leven je soms lijkt te overspoelen.
Want jouw leven als mantelzorger is geen filmscript waarvan alle scènes al zijn bepaald en jij slechts komt opdraven om je rol te spelen. Je hebt zelf ook invloed op het verhaal.
In verschillende coachingsessies en met behulp van oefeningen die bij jou passen, leer je wat je nodig hebt én wat jij kunt doen om meer op te laden. Of minder van jezelf te vragen. Met mijn achtergrond als verpleegkundige en arts snap ik ook waar je medisch mee te maken hebt. Zelfs als jij het niet helemaal snapt, dan bespreken we dat samen.
Mijn coaching richt zich op inzicht geven en leren hoe je omgaat met alles wat er als mantelzorger op je afkomt. Praktisch, maar ook mentaal. Want je hebt vast al gemerkt dat dit allemaal nogal door elkaar loopt.
Samen gaan we de boel ontwarren, zodat je:
Je kunt kiezen uit drie coachingtrajecten. Maar misschien heb je eerst nog een vraag.
Snak je naar een luisterend oor? Of wil je graag kennismaken om te onderzoeken of we bij elkaar passen? Neem contact op via de mail. Dan plannen we een afspraak in en kijken we daarna verder. Ik ben benieuwd naar je verhaal!
